Joan Isaac

Per no dir que no parlava de flors


Imprimir canciónEnviar corrección de la canciónEnviar canción nuevafacebooktwitterwhatsapp

Versión cuatrilíngüe de "Cançons de les revoltes del 68"

Caminhando e cantando, e seguindo a cançao,
somos todos iguais, braços dados ou nao.
Nas escolas, nas ruas, campos, construçoes,
caminando e cantando, e seguindo a cançao.

Vem, vamos embora, que esperar não é saber
quem sabe faz a hora, nao espera acontecer.
Vem vamos embora, que esperar não é saber,
quem sabe faz embora, que esperar não é saber.

Camminando e cantando la stessa canzone,
siamo tutti uguali chi è d’accordo e chi no.
Nelle fabbriche, a scuola, nei campi in città,
camminando e cantando la stessa canzone.

Fa chi vuole fare e chi vuole andare va
chi è stanco di aspettare una strada troverà.
Fa chi vuole fare e chi vuol sapere sa,
che la speranza è un fiore ma frutti non ne dà.

Si te sientes perdido empuñando un fusil,
si matar no es preciso para sobrevivir,
hay lecciones que enseñan la vieja canción
de morir por la patria y vivir sin razón.

Ven, vamos ahora, que no hay tiempo que perder.
Si puedes, hazlo ahora, ni mañana, ni después.
Ven, vamos ahora, que no hay tiempo que perder.
Si puedes, hazlo ahora, ni mañana, ni después.

A la fàbrica, a escola, al camp o a ciutat,
som tots soldats armats o desarmats
caminant i cantant la mateixa cançó.
Tots som iguals, pensis o no com jo.

La ment plena d’amor, els ulls plens de claror,
la certesa dins del cor i la història a les mans.
Caminant i cantant la mateixa cançó,
aprenent i ensenyant una nova lliçó.

Lluita qui vol fer-ho, i qui no se n’anirà,
qui espera i desespera, un camí descobrirà.
Lluita qui vol fer-ho, i qui vol saber sabrà,
la flor de l’esperança un fruit dolç no donarà.


Autor(es): Geraldo Vandré